Voorbije activiteiten 2022

Via tussenstops arriveerden we aan ons IBIS snelweghotel in Regensburg (we hadden het overwegend droog gehouden).

De volgende dag via bergen en kronkelende binnenwegen naar een zoveelste tankstop. Nadien via een bochtige kustweg naar ons Mobil Home op camping Alan Bleu Sun te Starigrad, onze thuisbasis voor de komende dagen.
Het moet gezegd zijn, de kustweg die we er reden, had meer bochten dan Francorchamps.

De eerste rit ter plaatse was naar Zadar, vervolgens naar Lun op het schiereiland, nadien met het veer terug naar het vasteland.

De volgende dag gingen we de watervallen van Krka bezoeken... waaw... geweldig!

De derde dag was een bergrit en via de kronkelende kustweg terug naar onze thuisbasis. Enfin we hebben ginds de banden weer rondgereden.

Ziezo, de dag erop was het weer inpakken om terug huiswaarts te keren. Ditmaal in de omgekeerde richting met 2 overnachtingen onderweg.

We kunnen terugkijken op een prachtige motorvakantie, het werd een avontuur uit een boekje.
We hebben snelwegen, tunnels, passen en kustwegen gereden. Andere culturen en gewoontes mogen proeven en zijn Unesco werelderfgoed gaan bezichtigen. Kortom, we hebben met volle teugen genoten en iedereen veilig thuis.
Op naar de  motorvakantie naar Nederland in juni.

Nadat de groepen ingedeeld waren, het waren er 7 ditmaal omdat de opkomst zeer talrijk was. De rit vertrok bij Bruno dan door de bossen van Schoonbeek via Diepenbeek en omwegen naar Bommershoven. Ondertussen hadden we al kunnen genoten van de binnenwegen, passeerden we langs kastelen en reden door de velden. In Bommershoven konden we ons tegoed doen aan soep, koffie, broodjes of taart er was voor elk wat wils. Nadat de innerlijke mens versterkt was, vatte we het tweede traject van de dag aan. Nu doorkruisten we de boomgaarden van Borgloon tot Gingelom en de omstreken van Sint Truiden. We konden genieten van het prachtige schouwspel aan bloesems in de vele kleuren. Maar ja aan alle mooie zaken komt een eind, alsook aan onze mooie rit die eindigde bij de Sportwereld in Alken op het terras in de zon bij een koffie of wat fris. Daar hebben we nog nagepraat over de mooie rit en de prachtige dag . Ja we zijn verwend geweest door de weergoden! Volgend jaar doen we dit nog een keertje over... zeker weten!

Toen ik de parking vd Kieleberg opdraaide schijn de zon volop.
Effe slikken, sta ik hier wel goed? Er is weer geen kat te zien.
Oef, de Berto komt er aan gesjeesd met in zijn kielzog Lutgarde met de auto.
Nog wat staan keuvelen en naar binnen. Het was frisjes buiten.
Kies maar een plek zei Lutgarde. Murphy gooide zich aan een tafel . Hé Murphy dat is het buffet. Als de maag begint te grollen dan zoek je de bron nietwaar.
Ondertussen kwamen ze allemaal binnen vallen de Okratards, ze kwamen uit alle windstreken.
We waren met meer dan veertig. Het was weer gezellig.

Berto heeft effe de troepen toegesproken. In gedachte waren we bij “ Onze Kleine” den Johny Rouma. Het deed ons deugd te horen dat de goede kant opging.
Volgens de wandelgangen zou Lieveke hem op een speciale manier wassen cq masseren. Vanwege de censuur kan ik hier niet verder op ingaan.
Na een alcoholvrije aperitief konden we aanschuiven. Het was veel en lekker.
Onze Guzzyboy was vd partij, altijd leuk.
De “ Paljaskes van Bocholt” zitten duidelijk nog met het winteruur.
Ook dat was een blij weerzien dat gepaard gaat met bloemetjes die over en het weer gaan, al dan niet met bijbehorende pot.
Het begint te kriebelen.
Effe onze vrijwillige Chinezen aanduiden.
Daar gingen we richting Mien Maan, hey dat is niet verzonnen hé.

De zon was weg en het was grauw.
De km’s rolden weg. Dan kris kras door bebouwde kommen om dan weer te verdwijnen in velden en weilanden.
Goede Vrijdag blijkt ook een hoogdag voor de boeren te zijn, om jawel, shit over de weilanden te verspreiden. Het mag gezegd zijn, die geur blijft hangen.
Even dacht ik dat het een uitzonderlijke rustige rit zou worden.
Maar de spirit van Murphy begon zich te roeren.
Onze JC speelt het klaar om twee keer van links op de route te komen.
Vervolgens komt de Dré met zijn bende ook uit een onverwachte hoek aanstomen.
Als we op de parking van Mien Maan aankomen komen we er achter dat we bij de eerste waren, terwijl we bij de laatste vertrokken zijn.
Wonderen zijn een natuurlijke gebeuren bij de Okratards.

Nog wat bijkletsen bij een bakske koffie.
Allez, we zijn klaar voor ons tweede etappe.
Hier was Murphy, dieje vd wet alomtegenwoordig.
We zijn net het kasteel van Herselt gepasseerd en daar begint het.
Ben je ongedwongen aan het genieten, komen er van de tegenovergestelde richting 3 groepen aangesjeesd . Vrolijk naar elkaar wuiven om zich dan af te vragen hoe dit mogelijk is.
Uiteindelijk de motoren gekeerd om dan vd ene omleiding in de andere te duiken. Tja, het mag gezegd zijn, een omleiding bij de Okratards is een uitdaging. Maw. je volgt de omleiding niet, je rijdt die op.
Saai is het nooit dat rijden met de Okratards. Na de zoveelste omleiding gaan we het zoveelste stukje trial rijden ,om dan haaks op het kanaal uit te komen.
Weg is de weg. Wat gaan we nu doen? Hey roept daar ene, volg die boot.
Eerlijk gezegd, dat heb ik nog nooit meegemaakt, een boot volgen bij een rit vd Okratards.
Uiteindelijk wij over het jaagpad die boot volgen tot we weer in de bewoonde wereld kwamen.
Als iemand me dit zou vertellen zou ik het nooit geloofd hebben.
Uiteindelijk hebben we besloten om op de sterren te gaan rijden.
Komen we op het eindpunt, geen kat te zien.
Daar kregen we te horen dat de andere Okratards niet welkom waren, wegens teveel volk.
De mensen van die zaak moeten het aan ons gezien hebben, dat we ettelijke keren de dood in de ogen hebben gekeken. Het scheelde niet veel of ze waren ons aan het masseren.
Bij een lekker bakske koffie zitten babbelen.

Nu zat er in onze groep een koppel , allebei met de motor, die voor het eerst met een groep mee reden. Ze dachten dat het met de Okratards rustig rijden zou zijn. Hij had helemaal niet verwacht dat het trial rijden was.
En een boot volgen om terug op de route komen had die ook nooit meegemaakt.
De ervaren Okratards keken elkaar aan en hun reactie: “ Ooh, dit was nog een saaie rit” waarbij een vettige grijns meer zegt dan woorden.

Het was weer de moeite die rit met de Okratards vd Limburg.
Nu nog Berto en Lutgarde bedanken voor het uitzonderlijk Paasontbijt.
Ook een woordje van dank voor al onze voorrijders.
Ook dank aan de creatieve geesten die er steeds in slagen om van elke rit iets speciaals te maken.
Zonder die creativiteit geen verhalen.

You know the drill
Murphy out